sueño de un mediodía de verano II

La tierra fue regada con luz. Imposible separar tierra de luz.
Nosotros somos nuestro sueño.
Se abrieron las ventanas y entraron las flores como un alegre
ejército que con tambores rojos y doradas trompetas viene de
nuestro jardín de ayer a nuestra bondad de hoy.
La palizada se cubrió de hierba y no puedes siquiera imaginar
que es una palizada.
En las rubias trencitas de la primavera aparecieron lirios
azules.
Y aquellos que antes lloraban, recordaron hoy que son jóvenes
y ríen su llanto.




Yannis Ritsos (Grecia, Malvasia, 1909-Atenas, 1990)

(Traducción de Selma Ancira)

ΤΟ ΧΩΜΑ ποτίστηκε με φως. Δεν ξεχωρίζεις φως καί χώμα.
Εμείς είμαστε τ' όνειρο μας.
"Ανοιξαν τα παράθυρα καί μπήκαν μέσα τα λουλούδια σαν ένα εύθυμο στράτευμα με κόκκινα τύμπανα καί χρυσές τρουμπέτες πού γυρίζει άπ' το χτεσινό μας κήπο στη σημερινή μας καλοσύνη.
Ό φράχτης κρύφτηκε άπ' την πρασινάδα κι οΰτε μπορείς να πεις πώς είναι φράχτης.
Στίς ξανθές πλεξούδες της άνοιξης φύτρωσαν γαλανά κρινάκια.
Κι όσοι κλαΐγαν προχτές, θυμήθηκαν σήμερα πώς είναι νέοι καί γελούν γιατί κλαΐγαν.