LA SATRAPÍA

Qué desgracia, hecho como estás
para las grandes y bellas obras
que ésta tu suerte adversa
te niegue estímulo y éxito;
que te estorben costumbres vulgares,
y vilezas, e indiferencia.
Y qué terrible el día en que cedes
(el día en que te abandonas y cedes),
y emprendes el camino a Susa,
hacia el soberano Artajerjes
que benévolamente te incluye en su corte,
y te ofrece satrapías y esas cosas.
Y tú aceptas sin ilusiones
esas cosas que no deseas.
Otras busca tu alma, por otras llora:
el aplauso del Pueblo y los Sofistas,
los difíciles e inestimables Bravo;
el Agora, el Teatro y las Coronas.
Cómo podrá Artajerjes darte esas cosas,
cómo vas a encontrarlas en la satrapía;
y sin eso qué vida podrás llevar.



Kavafis (Grecia- Konstantínos o Constantin Pétrou Kaváfis; Alejandría, 1863 - 1933)

(Traducción de Horacio Castillo)

(Poema sugerido por El Griego alias Chiovetta)

Η Σατραπεία

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.